کاربرد میلگرد در ساختمان
کابرد میلگرد به ستون‌های ساختمان محدود نمی‌شود و در ساختمان از میلگرد استفاده‌های متفاوتی می‌کنند. برای افزایش مقاومت کششی بتن از میلگرد راستا یا سیتکا استفاده می‌کنند که یک شاخه با دو انتهای برجسته است و نسبت به طول میلگرد ۹۰درجه زاویه دارد. ساخت خاموت و رکابی (خاموت با انتهای باز) یکی دیگر از کاربردهای میلگرد است که برای مهار نیروهای برشی از آن استفاده میشود که در مقاله‌ای به طور کامل‌تر به آن پرداخته‌ایم. برای تقویت مقاومت خاموت در برابر نیروهای برشی و اتصال کامل آن به میلگردهای طولی، از سنجاقی استفاده می‌کنند که یک میلگرد کوتاه است و بین خاموت و میلگرد طولی قلاب میشود. در بتن ریزی کف و ایجاد فوندانسیون، برای قراردادن شبکه‌های کنار هم از خرک برای تنظیم فاصله استفاده میشود که به سبب ساختارش، شبکه‌ها را در فاصله‌ای نسبت به هم ثابت می‌کند. از ادکا هم برای ایجاد تحمل در برابر کشش و برش در تیرهای یک‌سره استفاده میشود.
میلگردها را چگونه دسته‌بندی می‌کنند؟
در کشورهای مختلف، از روش‌های متفاوتی برای تولید میلگرد استفاده می‌کنند که بر اساس شرایط آب و هوایی، خاک و میزان زله‌خیزی همان کشور تعیین میشود. مثلا در ژاپن به سبب زله‌خیزی زیاد، از استاندارد JIS و روش آلیاژی استفاده می‌کنند؛ چراکه در این کشور نیاز است تا ساختمان‌ها استحکام بیشتری داشته باشند. اما در کشورهای اروپایی که مساله‌ی زله مطرح نیست، از استاندارد DIN و روش ترمکس برای تولید فولاد استفاده میشود. در ایران، استانداردهای ساخت فولاد به سبب شرایط متنوع زیست محیطی ایران، ترکیبی از تمام استانداردهای مطرح جهانی است.
اگر بخواهیم به طور ساده روش‌های ساخت میلگرد را توضیح دهیم، این‌طور می‌توان گفت که در روش آلیاژسازی، فولاد پس از تبدیل به میلگرد در دمای محیط قرار گرفته و به تدریج خنک میشود. با استفاده از این روش، تمامی شاخه‌ی میلگرد، از سطح بیرونی گرفته تا مرکز آن دارای خواص مکانیکی و ترکیبی یکسان خواهد بود. اما در روش ترمکس میلگرد پس از شکل‌گیری، از لوله آب عبور می‌کند و سطح بیرونی میلگرد به سرعت خنک میشود. در این حالت بخش بیرونی میلگرد مقاومت بیشتری از قسمت مرکزی خواهد داشت. میلگردهای ترمکسی برای مناطق زله‌خیز مناسب نیستند، اما قیمت تمام‌شده‌ی کمتری نسبت به میلگردهای آلیاژی دارند.
حرف N به معنای این است که میلگرد از فولاد تازه ساخته شده و حرف W به معنای این است که از فولاد ریخته‌گری‌شده استفاده شده است.
میلگردهای فولادی عموما طی فرآیند «نورد گرم» و با استفاده از فولاد تازه ساخته می‌شوند. منظور از نورد گرم این است که شمش فولاد طی چند مرحله از میان غلتک‌ها عبور می‌کند و شکل داده میشود. پس از رسیدن به شکل نهایی هم در اندازه‌ی مورد نیاز برش داده میشود. در برخی موارد، از فولاد کارکرده هم استفاده می‌کنند که این نوع میلگردها کیفیتی پایین‌تر و قیمتی کمتر دارند. این میلگردها با روش پرس یا کشش ضایعات بازیافتی ساخته می‌شوند و رنگ سیاه میلگردهای اصلی را ندارند؛ بلکه با رنگی مایل به سرخ قابل تشخیص هستند.
طبق استاندارد انجمن مواد امریکا (ASTM) هر نوعی از فولاد باید به وسیله‌ی المان‌های خاصی شناسایی شوند. به عنوان مثال حرف N به معنای این است که میلگرد از فولاد تازه ساخته شده و حرف W به معنای این است که از فولاد ریخته‌گری‌شده استفاده شده است.
قیمت انواع میلگرد را اینجا بخوانید
شناسه‌ی درجه‌ی میلگرد هم در سیستم اندازه‌گیری انگلیسی می‌تواند عددی بین ۶۰ یا ۷۵ و در سیستم اندازه‌گیری متریک می‌تواند ۴۲۰ یا ۵۲۰ باشد. این شناسه بیان‌گر استحکام تسلیم است. استحکام تسلیم به مقدار تنشی گفته میشود که باعث ایجاد تغییر فرم پلاستیک محسوس شود و مقدار آن تا حد زیادی از طریق اندازه‌گیری‌های تجربی مشخص میشود. اصطلاح تغییر فرم پلاستیک، به نوع خم شدن اشاره دارد که تا حدی از خود مقاومت نشان می‌دهد و به سیاق اجسامی همچون چوب به صورت ناگهانی نمی‌شکند.
درباره این سایت